Zastosowanie zapłodnienia in vitro w leczeniu raka
Zdjęcia
Zapłodnienie in vitro to niechirurgiczne leczenie niepłodności u kobiet, jest to alternatywa wspomaganego zapłodnienia, w której jaja zapłodnione są w laboratorium za pomocą procedury zwanej embriotransferem. Zapłodnienie in vitro jest czasami nazywane zapłodnieniem in vitro i jest bezpośrednim wynikiem ukierunkowanej nauki - naukowego badania żywych organizmów - na szalce Petriego lub innej formie kultury. Ten proces kierowania rozwojem żywych organizmów w naczyniu lub innym pojemniku przyniósł wiele korzyści w badaniu rozwoju i regulacji rozwoju. Ma też swoje ograniczenia.
Jednym z ograniczeń tej metody zapłodnienia jest to, że można ją stosować tylko w leczeniu ograniczonej liczby stanów chorobowych, w tym endometriozy, wad teratogennych, mukowiscydozy i niektórych postaci nowotworów. Kolejnym ograniczeniem jest czas potrzebny na hodowlę żywych organizmów w warunkach laboratoryjnych; należy również wziąć pod uwagę czas potrzebny na leczenie każdego pacjenta odpowiednim lekiem. Na przykład oszacowano, że embrion rozwinął się w stopniu wystarczającym do przejścia do etapu badań przedklinicznych, który zajmuje do trzech miesięcy. Dlatego jest mało prawdopodobne, aby lek opracowany w ramach zapłodnienia in vitro można było podawać dużej liczbie pacjentów w ciągu trzech miesięcy, które są zwykle wymagane do celów testowych.
Z drugiej strony naukowcom udało się z powodzeniem zastosować zapłodnienie in vitro w leczeniu raka jajnika, torbieli jajników, endometriozy i niektórych nowotworów endokrynologicznych. Wielu z tych badaczy jest częścią FDA, która prowadzi badania kliniczne z wykorzystaniem różnych rodzajów leczenia w celu leczenia i zapobiegania różnym chorobom. Technologia In Vitro jest wciąż bardzo nowa, dlatego nie ma wystarczających danych, aby określić jej bezpieczeństwo i skuteczność w leczeniu pacjentów. Jednak kilka tysięcy kobiet, które przeszły operację z zastosowaniem zapłodnienia in vitro, wykazywało oznaki ciąży we wczesnym terminie. Jest również badany pod kątem zastosowania w innych chorobach, takich jak zapalenie stawów.
