Freer

Swobodniejsza gospodarka to taka, w której rząd nie sprawuje już znaczącej kontroli nad gospodarką. Jest to społeczeństwo, w którym struktura społeczna i działania ekonomiczne jednostek są pozostawione ich własnej woli. Takie społeczeństwo wydaje się zaprzeczać poglądowi, że wolny rynek jest kontrolowany przez państwo. Wolniejsze społeczeństwo nie oznacza, że indywidualne działanie ekonomiczne jest koniecznie dobrowolne; jednak społeczeństwo, w którym działalność gospodarcza jest w dużej mierze pozostawiona samym jednostkom, niekoniecznie zapewnia, że takie działanie jest całkowicie dobrowolne. Dzieje się tak, ponieważ gospodarka, w której ludzie mogą decydować o tym, jak zarabiają na życie, zwykle pozostawia im większy wybór w kwestii tego, jak wydają swoje zarobki.

Oznacza to, że jeśli spojrzysz na historię, rodzaj gospodarki, którą masz dzisiaj, prawdopodobnie odpowiada rodzajowi społeczeństwa, w którym prawdopodobnie byś żył, gdybyś był bardziej wolną gospodarką. Jeden z takich przykładów społeczeństwa, które nie podejmowało nadmiernego ryzyka czy przymusu, dociera do nas z historii starożytnego Rzymu. Jako obywatele rzymscy panowali wśród nich normą, że żaden człowiek nie powinien sprawować urzędu ponad stan. Środki do tego celu przyszły w postaci systemu własności ziemskiej, którą posiadali ci, którzy ją zgromadzili poprzez posiadanie ziemi i innych aktywów.

Jeśli spojrzysz na obecną sytuację w dzisiejszym Rzymie, znajdziesz dokładne przeciwieństwo systemu, który istniał wieki temu. Zamiast rodzin, które mogą gromadzić ogromne ilości bogactwa dzięki wykorzystaniu ziemi i innych aktywów, ludzie walczą o to, by się tylko drapać. Nie są w stanie skorzystać z silnie regulowanego i kontrolowanego sektora kredytowego, który istniał w poprzednich epokach, ponieważ nie są w stanie zapłacić za kredyt. W rezultacie kryzys kredytowy ogarniający cały kontynent europejski jest bezpośrednio skorelowany ze sposobem, w jaki nadmierne podejmowanie ryzyka i przymus zostały usunięte ze struktury gospodarczej Europy. W rezultacie ocena kredytowa stała się prawie nieistotna, zamiast tego stała się miarą tego, jak dobrze rzymscy obywatele zarządzali swoimi inwestycjami i oszczędnościami w czasie, gdy gospodarka była wolna od tych ograniczeń.