Starożytny Egipt – historia mitu, religii i architektury
Tytuł Wśród bogów nawiązuje do chrześcijańskiego przekonania, że Jezus urodził się w Betlejem, a Maria i Józef urodzili się w Nazarecie. Zmieniło się to w historii, gdy Józefowi powiedziano, że Jezus urodził się w Nazarecie. Rzymianie mieli wiele trudności z religią, głównie z powodu odrzucenia przez nią rzymskiej religii państwowej jako sposobu życia. Mimo to nie podobał im się również fakt, że Jezus został ukrzyżowany, co skłoniło go do napisania swojej ewangelii po grecku, zamiast mówienia po hebrajsku. Z tego powodu miejsce, w którym została napisana jego ostatnia ewangelia, otrzymało imię „Wśród bogów”. Według popularnego folkloru stało się tak dlatego, że córka króla Heroda szukała małego Jezusa, który urodził się w Nazarecie i był tam ukrywany przez trzy lata.
Słońce i księżyc oznaczają wschodnie niebo i znaki zodiaku, podczas gdy Droga Mleczna oznacza zachodnie niebo i jest prostopadła do słońca. Położenie Drogi Mlecznej wzdłuż ekliptyki jest powodem, dla którego nazwa „Ameno” oznacza „świt”. Niebo zachodnie jest ogólnie określane jako „Nimbus”, a niebo południowe jako „Cetus”. Droga Mleczna nigdy nie była dokładnie wyrównana, ale zmienia się stopniowo każdego roku, ponieważ Księżyc potrzebuje około czterech dni, aby przejść przez niebo.
Nazwa księgi, Pośród bogów, pochodzi z chrześcijańskiej Księgi Dziejów Apostolskich Nowego Testamentu, w której między innymi mówi się, że Jezus narodził się wśród dzieci Pośród bogów. Niektórzy uważają, że nazwa ta faktycznie oznaczała „Amen Bogom”, a może „Amen Człowiekowi Wiary”. Koncepcja „Śród” została zaczerpnięta od Egipcjan, którzy wierzyli, że słońce porusza się po niebie ze stałą prędkością, tak jak słońce wokół Ziemi. Dlatego używali symbolu oka do oznaczenia słońca. Brytyjskie tłumaczenie na angielski dosłownie tłumaczy się jako „obok słońca”.
