Zasady Uno – 4 ważne zasady Uno
UNO, znane również jako Uno, Joonas Regalis lub Mac, to jedna z najsłynniejszych gier karcianych na świecie. Powstała w Japonii i została po raz pierwszy opublikowana w Chinach w 1941 roku. Uno to gra karciana w amerykańskim stylu, w którą gra się przy użyciu specjalnie wydrukowanej, wstępnie wydrukowanej talii. Zasady gry umieszczają go w dziwnie ukształtowanej rodzinie pasjansa i ma wiele podobieństw do klasycznej europejskiej gry mau-mono. Łączy szczęście z umiejętnościami, ponieważ musisz dopasowywać karty w zestawach o nazwie „itsu” (co po włosku oznacza „poprawne”).
Każdy gracz otrzymuje 5 kart akcji i stos 100 dzikich kart. Kiedy gracz zagrywa dziką kartę, pomija odpowiednią kartę ze swojej tury i zajmuje swoje miejsce na przeciwległym końcu talii uno. Na początku każdej sesji gry gracze otrzymują rozdanie składające się ze stu dwudziestu jeden zakrytych kart, przed nimi losowo umieszczane są dzikie karty. Po rozdaniu kart każdy gracz natychmiast wykonuje akcję bez wykonywania swojej tury.
W początkowej części gry, w której każdy gracz ma szansę na dobranie jednej karty przed innymi, każdy gracz może wybrać jedną dziką kartę spośród dwóch wylosowanych kart. W tej części gry gracz może albo odwrócić kolejność kart (zwaną „biegną”), albo nie odwrócić kolejności. Jeśli gracz zdecyduje się nie odwracać kolejności, bierze jedną kartę z wierzchu talii i umieszcza ją odkrytą. Osoba, która dobrała kartę, musi ją odrzucić lub przekazać innym graczom; jeśli ten gracz chce odrzucić kartę, odrzuconą kartę należy położyć odkrytą. Oto cztery główne zasady UNO, których nauczenie się i opanowanie należy do Ciebie.
