Spojrzenie na Facha i jej techniki analizy
Inżynierowie zwykle zajmują się w swoich projektach danymi dwuwymiarowymi, na przykład przemieszczeniem poszczególnych elementów konstrukcyjnych, momentami zginającymi słupów i belek oraz wytrzymałościami na rozciąganie i momentami przekrojów. Jednak dane rzadko są analizowane przy użyciu tej samej metodologii lub oprogramowania. Ponadto, rozważając projekt architektury, dane o przemieszczeniach nie są jedynym źródłem analizowanych informacji. Strukturę należy również przeanalizować przy użyciu struktury, która obejmuje oba główne elementy. Inżynier projektu prawdopodobnie użyje ENGISSOL, aby wyprowadzić właściwości konstrukcyjne budynku z danych uzyskanych za pomocą analizy ramy 2D.
Englisol to potężna metoda elementów skończonych do analizy strukturalnej, wykorzystująca optymalną integrację elementów skończonych i tensorów do identyfikacji wszystkich elementów konstrukcji. W przeciwieństwie do innych programów do analizy projektu, takich jak PDE (płyta i rysunek) lub MDF (płyta pilśniowa o średniej gęstości), które w dużej mierze opierają się na formułowaniu matematycznym, Facha opiera się na technikach elementów skończonych i tensorów, aby zapewnić dokładne dane, które można wizualizować za pomocą programów komputerowych. W analizie Facha stosowane są dwa różne podejścia, oba wywodzące się z dziedziny analizy elementów skończonych. Pierwsze podejście znane jest jako szybka transformacja Fouriera (FFT), która określa wartość rozszerzalności cieplnej i naprężenia wewnętrzne ramy przy użyciu tylko jednego pomiaru. Drugie podejście, zwane analizą elementów skończonych (MES), wykorzystuje więcej niż jeden pomiar w celu wyprowadzenia naprężeń i skutków projektowania konstrukcji.
Druga metoda, znana jako metoda analizy elementów skończonych (MES), wykorzystuje kilka pomiarów do wyprowadzenia naprężeń na belkach i słupach. Pierwszą stosowaną miarą jest przemieszczenie lub moment belki lub słupa względem ramy odniesienia. Druga miara, znana jako momenty zginające belki lub słupa, jest określana na podstawie dynamicznych lub statycznych konsekwencji ruchu belki lub słupa. Trzecia miara, znana jako sztywność zginania lub wytrzymałość na rozciąganie belki lub kolumny, wykorzystuje wytrzymałość na rozciąganie belki lub kolumny w stosunku do środka masy konstrukcji. Ponadto mierzony jest również kąt symetrii lub nachylenie osi konstrukcji.
